محله سرشور یا سرشو که وجه تسمیه آن دقیقا معلوم نیست در جنوب شرق محله سراب و غرب حرم مطهر واقع بوده و پس از محله سراب اعیان نشین ترین محله شهر محسوب می شده است.راسته بازار اصلی مشهد از این محله شروع می شده و در کنار حرم مطهر به محله نوغان می رسیده است.
از آنجا که محله سرشور میان محله اعیان نشین و حکومتی سراب و محله تجاری و سوداگرانه یهود نشین عیدگاه قرار داشته، هویت مردم آن هم میانیگین هویت مردم دو محله مزبور را تشکیل می داده است. در این محله هیچ خانه اجاره ای و وقفی وجود نداشته، فقرا آن کم و اغنیایش متعارف بوده است. یکی از ویژگی های بارز محله سرشور عدم سکونت صاحبان مشاغل روستایی (مثل چوبدار، دشتبان، زارع، سالار،گاوچران، گاودار، گله دار، مقنی و میراّ) در آن بوده است. متقابلا ملک التجار شهر و متخصصینی چون طبیب و منجم و جراح و فرهنگیان و هنرمندانی چون شاعر، مذهب، صحاف و کتابدار در این محله می زیسته اند. یکی دیگر از ویژگی های بارز این محله سکونت تعداد قابل ملاحظه ای مهاجر ثروتمند مروی و هروی در آن بوده است. در این محله لوطی، مارگیر، مطرب، باجگیر، فالبین و رمال وجود نداشته است.1
محله سرشور به علت عبور خیابان خسروی‌نو در جهت شرقی–غربی از وسط آن به دو قسمت شمالی و جنوبی تقسیم شده است. معروف‌ترین بنای کالبدی محله سرشور، بازار سرشور است که از انتهای بازار بزرگ شروع و به سمت جنوب‌غربی امتداد می‌یابد و به انتهای محله سرشور ختم می‌شود. بازار سرشور از ابتدا تا خیابان خسروی سرپوشیده بوده و به بازار فرش (به علت استقرار قالی‌فروشان در آن خیابان)، مشهور شده است و امتداد آن از ضلع جنوبی خسروی‌نو به شکل روباز تا انتهای محله، امتداد می‌یابد.2 | 
......
