در اواخر قرن دوم ه.ق در محل مشهد کنونی دهکده‌ای به نام سناباد وجود داشت که از توابع نوغان بزرگترین شهر ولایت توس به شمار می‌آمد. این آبادی نیز مانند دیگر قراء دارای قنات، قلعه یا محلی برای سکونت اهالی در مظهر قنات به نام سناباد بوده است. سراب یعنی محل ظهور قنات سناباد مکانی بود که مردم مشهد از آن جا آب برمی‌داشته‌اند.

در نزدیکی آن باغ وسیع و کاخ باشکوهی مشتمل بر تالارهای وسیع و گنبدی متعلق به حمیدبن قحطبه واقع بوده که قنات از آن عبور می‌نمود تا این که پس از شهادت حضرت رضا(ع)، پیکر مطهر آن امام همام را در آب قنات سناباد غسل دادند و آب متبرک گردید. بدین ترتیب سناباد که تا آن زمان دهکده‌ای بیش نبود به دلیل وجود مضجع شریف حضرت رضا(ع) مورد توجه قرار گرفت و رو به آبادانی گذاشت و گسترش یافت.

در حدود نیمه قرن سوم هجری علاقه مندان آل علی و مجاوران حرم مطهر به تدریج خانه‌هایی در اطراف حرم ساختند. بنا به نوشته مقدسی در قرن چهارم هجری پیرامون بقعه رضویه خانه‌های مسکونی وجود داشت که دژ مستحکمی نیز از آن محافظت می‌کرد. سپس عضدالدین فرامرزعلی دیوار محافظی به سال 515 ق برای ساکنان شهر بنیان نهاد^.1

قطعه اول خیابان سناباد از "میدان سعدی " (فلکه سرآب قدیم) تا پشت میدان ورزشی سعدآباد که در مسیر قنات سناباد واقع بوده در سال 1320شمسی احداث و سناباد نام گذاری شد. هم اکنون نیز این خیابان یکی از خیابان های اصلی شهر مشهد است^.2

بخش دیگری از مسیر میدان سعدی تا سه راهی بلوار فلسطین کنونی، از اراضی مزروعی و باغات قریه آبکوه و سعدآباد بود که از1340 به بعد با توجه به توسعه شهر،خیابان کشی و مسکونی گردید.

1.سایت فردا(از سناباد تا مشهدالرضا(ع))

2.کتاب در جستجوی هویت شهری مشهد،علیرضا رضوانی،تهران، وزارت مسکن و شهرسازی،1384: ص(106)